پنجابی نظم | پردیسی دا دکھڑا

توں مائے آکھیا سی جا پَترا
دیس بگانے رب راکھا تیرا
سر اُچا رکھیں، مڑ نا وکھیں
فیر پاویں خیر دا پھیرا
توں مائے آکھیا سی جا پَترا
دیس بگانے رب راکھا تیرا
جو چاہیں سو توں پائیں
تینوں رب بنائے بادشاہ
دکھ الم دا سایا نا ویکھیں
ہوون پورے تیرے سارے چاہ
پر مائے، دیس بگانے آکے
میرے تے اوکھے ہوگئے ساہ
روون دیندے نا ہسنڑ دنیندے
لوک پرائے کھان نوں پیندے
میری سندے نا اپنی کیہندے
اک دوجے توں وی اکے رہیندے
کنوں سناواں حال دل دا
ایتھے کوئی یار نئیں مل دا
چنگا ہوواں ماڑا ہواں
کسے نوں چیتا نئیں میرا
سڑکاں اتے بے مطلب پھردا رہناں
سچ پچھیں مائے میرا کلیاں دا
گھر جان نوں جی نئیں کردا
نکسے نوں فکر نئیں،
کھالیا کہ بھکا اے
جگراتا کیتا کہ ستا اے
پاویں دیر ہووے سویر ہووے
باہر کنا ای ہنیر ہووے
کم توں  چھٹی نئیں ملدی
ایتھے حال پچھن والا کوئی، نا توں
سینے نال لا لا گل میرے چمُدی
کوہلو دے بیل وانگوں مائے
رات دن گھمی جاناں
کی کرنی میں ایہو جی کمائی
جیہڑی گھر والے راہ نا لیائی
سب اپنے پرائے بھل گئے
کنے پیارے مٹیاں اچ رل گئے
میرا ایتھے دل نئیں لگدا
ناں کوئی سجن بیلی دسے
ناں ماپے ناں ہی کوئی پین پراہ
مینوں چھیتی اپنے کول بُلا
توں مائے آکھیا سی جا پَترا
دیس بگانے رب راکھا تیرا

http://chaikhanah.com/2016/04/06/pardesi/